Στην εφημερίδα "Ηχώ του Ταϋγέτου" της 17ης Μαΐου 1873 αναγράφεται: "Ο κύριος Δημήτριος Γ. Δημητρακάκης κάτοικος Καστανιάς του δήμου Καστορίου της επαρχίας Λακεδαίμονος ενεργών δι' εαυτόν και ως αντιπρόσωπος άλλων δια της προς την Νομαρχίαν ταύτην υπό ημερομηνίαν 24 λήξαντος μηνός Απριλίου ε.ε. αιτήσεώς του καταχωρισθείσης εν τω επί τούτω τηρουμένω βιβλίω υπό τον αριθμόν 25 εξαιτείται την παραχώρησιν μεταλλείου ενθείου χαλκού, αργυρούχου μολύβδου, σιδήρου γαιανθράκων, στοιχείων αργύρου και λευκοχρύσου (πλατίνας) κειμένου εν τη περιφερεία το δήμου Καστορίου και μέρη τινά εις εκείνην των δήμων Σπάρτης και Πελλάνης και κατά τας θέσεις Κοράκι, Λακώματα, Κουτζομίλια, Νύμφης βράχος, Μούσγα, Μεσοβούνι, Βατζινιά, Ελαφοκυλίστρα, Μαλακάσα, Ασημοπούλου Λάκκα, Σταυρούλη, Λαδά Μούσγα, Λυκοδιάσελον, Πετρόστρουγγα, Τζαρπανέικα ρεύματα, Τρεις Λακίτζες, Βρυσιώτικον, Γραμμένη Πέτρα, Μεσόραχη και Μαύρα Λιθάρια και αναφέρει ότι.

Η φήμη του Πακτωλού ή Χρυσορρόα ποταμού στη Μικρά Ασία, έχει μείνει μέχρι σήμερα ζωντανή στην έκφραση "αυτός είναι Πακτωλός" που σημαίνει πηγή μεγάλου πλούτου. Τα νερά του ποταμού μεταφέρουν μαζί με την άμμο και ψήγματα χρυσού από το όρος Τμώλος, απ' όπου πηγάζει. Από τα παράλια της Μαύρης Θάλασσας έρχεται και το χρυσόμαλλο δέρας.

Του Λεωνίδα Σουχλέρη
Αρχαιολόγου της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λακωνίας

     Στις 21 Ιουλίου του 1718 με τη συνθήκη του Πασάροβιτς (Pažarevac) έληξε και ο τελευταίος Βενετοτουρκικός Πόλεμος, όπου η Βενετία έχασε οριστικά την Πελοπόννησο, την οποία ήδη από το 1715 είχαν καταλάβει τα οθωμανικά στρατεύματα.
         Τα πρώτα χρόνια ο πληθυσμός υπέμεινε τον οθωμανικό ζυγό, αλλά το 1770 προσπάθησε χωρίς επιτυχία να τον αποτινάξει. Oι κάτοικοι γνώρισαν τη βαναυσότητα των Τουρκαλβανών που για μια δεκαετία εδήωσαν ολόκληρη την Πελοπόννησο.

Νεκτάριος Ι. Σκάγκος

Η ηρωική αντίσταση του άρχοντος Πρινοκοκκά και των τριακοσίων μαχητών του στο Καστρί Λακεδαίμονος το 1460*

Είναι τιμή και χρέος η μνήμη της ηρωικής θυσίας των αγωνισαμένων και πεσόντων υπέρ πίστεως, ελευθερίας και πατρίδος. Το έπος του Πρινοκοκκά και των Καστριωτών έχει μεγάλη ιστορική, διδακτική και εν γένει παιδαγωγική σημασία στη σφυρηλάτηση της τοπικής και συνάμα εθνικής μας συνείδησης και αυτογνωσίας, σε μια περίοδο οξύτατης κρίσεως, που χαρακτηρίζεται πρωτίστως για την απαξίωση της ανθρώπινης προσωπικότητας και την αμφισβήτηση διαχρονικών αξιών, όπως η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η αυτοθυσία, η γενναιότητα και ο πατριωτισμός. Είναι όμως όλα αυτά τόσο επίκαιρα και ζωτικά για τη θνητή διάσταση της υπάρξεώς μας. Η ψηλάφηση της ηρωικής αντίστασης των Καστριωτών το 1460 καταμαρτυρεί τα αίτια και τις αφορμές που οδηγούν πάντοτε σε μια Άλωση, πρώτα πνευματική και δευτερευόντως υλική· αυτολεξεί στην υποδούλωση, στον θάνατο.

ΠΑΡΔΑΛΙ ΘΕΣΗ ΟΝΟΜΑ

Γράφει ο Ντίνος Αλεξάκος

Στη Δυτική όχθη του Ευρώτα, πάνω σε συμπαγή ακροκορφή , ύψους 100 μέτρων, με επίπεδη στα νοτιοδυτικά της πεδιάδα, κατάλληλη για παραγωγή δημητριακών και με όριο στα Ανατολικά του την κοίτη του Ευρώτα, εκεί ακριβώς που είναι αδύνατο να διαγνωσθεί με βεβαιότητα, αν καταλήγει ο μεγαλόπρεπος και πολύκορφος Ταΰγετος ή ξεκινά ο μειλίχιος και εύοσμος Πάρνωνας, είναι κτισμένο το ΠΑΡΔΑΛΙ, οι κήποι των 15 από τα 48 σπίτια του καταλήγουν στην κοίτη του Ευρώτα.