Κείμενο: Ευαγγελία Πάντου Αρχαιολόγος της 5ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων

Αξιόλογο δείγμα θρησκευτικής πνοής και λαϊκής καλλιτεχνικής έκφρασης αποτελεί το ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού της Γέννησης της Θεοτόκου (ενοριακού), στο Καστόρι Λακεδαίμονος.

Γράφει η Άβα Μπουλούμπαση-Ιστορική ερευνήτρια

Η κατηγορία/ες [ως «θεμελιώδεις έννοιες ή μορφές σκέψεις που εκφράζουν τις πιο ουσιώδεις σχέσεις ανάμεσα στα αντικείμενα της γνώσης και της νόησης» αλλά και ως πρόταση που ενοχοποιεί κάποιον για κάτι»¹], περί «αντισημιτισμού», παρουσιάζεται όλο και συχνότερα στον καθημερινό δημόσιο λόγο.

Γράφει η Άβα Μπουλούμπαση, Αρχιτέκτων-Ιστορική ερευνήτρια

Από αφηγήσεις παλαιότερων μαθαίνουμε ότι παλιά οι Αποκριές στο χωριό γιορτάζονταν στις γειτονιές (τότε το χωριό κρατούσε κόσμο), με άναμμα φωτιάς και φαγητό και πιοτό συλλογικής προσφοράς.

Μερικές σκέψεις για το θλιβερό γεγονός της Πέμπτης 14 Μαρτίου.

Τα γεγονότα: Ο Χ. βρέθηκε νεκρός το πρωί της Πέμπτης. Ως το επόμενο Σάββατο, δηλαδή για πάνω από 48 ώρες, η εκκλησία στην Καστανιά δεν αντέδρασε.

Κατά τη διάρκεια αυτού του 48ωρου η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, είτε Καστανιωτών είτε και από άλλα κοντινά χωριά σχολίαζε αρνητικά το γεγονός.

(Άβα Μπουλούμπαση, σε μεταπτ. για τη ΔΗΜΟΣΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ, επιβλ.καθ.Πολυμέρης Βόγλης)

Στη διαδικασία μετατροπής της μνήμης σε ιστορία, συναντώνται, συχνά συγκρουσιακά, η συλλογική μνήμη (ως βιωμένη εμπειρία) με την επίσημη μνήμη (ως “διαδικασία (ανά) κατασκευής του παρελθόντος”) με βάση τις ανάγκες της ιστορικοπολιτικής συγκυρίας”(1) .