Γράφει η Βαρβάρα Κεμερίδου
Έτος Μικρασιατικού ελληνισμού το 2022 καθώς συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή και το διωγμό των προγόνων μας από τις εστίες τους, από ένα χώρο όπου για χιλιετίες άνθισε ο Ελληνικός πολιτισμός. Τώρα, 100 χρόνια μετά το διωγμό, καθήκον όλων μας είναι να διατηρήσουμε στη μνήμη μας, την ιστορία του ιερού αυτού τόπου και να τη μεταφέρουμε στους απογόνους μας. Ήδη έχουν ξεκινήσει οι ανάλογες δραστηριότητες σε αρκετά σημεία της χώρας.
ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΚΑΣΤΡΙΟΥ
(Περισωθέντα υπό του τέως
ηγουμένου Πανοσ. Αρχιμανδρ.
Παρθεν. Οικονομοπούλου)
Ιεραί μοναί: Εν τη επαρχία Λακεδαίμονος, υπάρχουσι πέντε μοναί, αι εξής:
1) Μονή Ζερμπίτσης, (Κοίμησις της Θεοτόκου), κατά τον δήμον Φάριδος. Ηγούμενος: Παρθένιος Πουλημενάκος.
2) Η Μονή Γόλας, εν τω δήμω Φελλίας (Ζωδόχος Πηγή). Ηγούμενος: Γρηγ. Παπαδάκος.
Εν τη κατά τον Δήμον Καστορείου Ιερά Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, της επιλεγομένης Καστρίου, εύρηται συν άλλοις εγγράφοις επιμελώς τηρουμένοις παρά του Αιδ. Ηγουμένου Κ. Παρθενίου Οικονομοπούλου, Αρχιμανδρίτου και το επόμενον σιγιλλιώδες γράμμα, γραμμένον επί μεμβράνης, όπερ ως εν των σπουδαιοτάτων γραπτών μνημείων της ιστορίας της Λακεδαίμονος, κατά το πρόγραμμα ημετέρου ημερολογίου, δημοσιεύομεν.
Εν τω αρχείω της παρά την Καστανιάν ιεράς Μονής Καστρίου, εκτός άλλων εγγράφων σπουδαιοτάτων, υπάρχει και επιστολή, την οποίαν ο ποιητής Παναγιώτης Σούτσος απέστειλε προς την αδελφότητα της Μονής εκ Μιστρά το 1832 επ’ ευκαιρία γενναίας εισφοράς την οποίαν κατέβαλεν η Μονή εκ του ιδίου ταμείου δια τας κοινάς της πατρίδος ανάγκας, εις ας ανέκαθεν, και προ της επαναστάσεως και κατ’ αυτήν ήρχετο αρωγός πρόφρων.
Το βράδυ της 12ης Φεβρουαρίου 1944 το νορβηγικών συμφερόντων αλλά επιταγμένο από τον γερμανικό στρατό ατμόπλοιο «Όρια» προσέκρουσε στη νησίδα Πάτροκλος (Γαϊδουρονήσι), κοντά στο ακρωτήριο του Σουνίου, και βυθίστηκε σε ελάχιστα λεπτά προκαλώντας τον θάνατο περισσότερων από 4.000 Ιταλών αιχμαλώτων πολέμου που ήταν κλεισμένοι στα αμπάρια του.
Γράφει ο Νίκος Σαντάς
Κάθε φορά που ερχόμουν για επίσκεψη στο χωριό της γιαγιάς μου δεν θα ήταν λίγες οι φορές που άκουγα το καθιερωμένο «τίνος είσαι εσύ;». Και κάθε φορά έδινα την ίδια απάντηση που φαινόταν να κάλυπτε σε ένα βαθμό τις ανάγκες της ερώτησης: «Είμαι το εγγόνι της κυρά Μαρίκας Λιναρδάκη». Με το «α» ένιωθα ήδη πως είχα ενταχθεί, πως είχα γίνει ένα με τις μυρωδιές, τους ήχους του τόπου και με τις ανάσες των κατοίκων του. Κουβαλάω αυτή την αίσθηση μαζί μου έως και σήμερα, παρόλες τις μετέπειτα πιο αραιές επισκέψεις. Αυτός ήταν και ο λόγος που άρχισα να μελετώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την τοπική ιστορία και ίσως το έναυσμα για να ανατρέξω στις ρίζες μου και να μιλήσω για τη λάκαινα γιαγιά μου.
Προς τους κατοίκους του προσφυγικού χωριού Λιβερά της Σπάρτης.
Αγαπητοί μου συντοπίτες της αλησμόνητης Πατρίδας, Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά.
Ήμουν πολύ μικρός, όταν διάβασα στο περιοδικό ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΕΣΤΙΑ ένα εξαιρετικό άρθρο για την εγκατάσταση των κατοίκων της Λιβεράς του Πόντου στην περιοχή της Σπάρτης.
Ο χωροφύλακας από τη Λακωνία που έγινε το πιο διάσημο ψαλίδι της Βοστώνης και από τα χέρια του έχουν περάσει για haircut οι μεγαλύτερες προσωπικότητες του πλανήτη -από τον Ομπάμα μέχρι τον Δουκάκη- καθώς και Ελληνες πρωθυπουργοί, όπως ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Κώστας Καραμανλής, μιλάει αποκλειστικά στην «Espresso» για την ιστορία της ζωής του και πώς από το χωριό του, τον Λογκανίκο, βρέθηκε στη Harvard Square.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα είδος οδοιπορικού στο κινηματογραφικό τοπίο των αρχών του 20 αιώνα στην Ελλάδα. Προσπαθεί να καταγράψει την πρώτη φορά που οι άνθρωποι είδαν κινηματογράφο σε πόλεις και χωριά. Σίγουρα είναι ελλιπές. Περιμένουμε πληροφορίες για τη συμπλήρωσή του για μέρη που η πρώτη κινηματογραφική προβολή δεν εντοπίστηκε ακόμα.
- Χειρόγραφα από αρχείο Τζωρτζάκη
- Μετάξι, Λακωνία 19ος αι. – αρχές 20ού
- Διαφορετικότητα και ομοιομορφία στον αρχαϊκό ελληνικό κόσμο
- Νέα Λιβερά: Χτίζοντας τη ζωή από το τίποτα
- Παναγιώτης Κουστουλίδης, ένας Πόντιος ιερέας στη βόρεια Λακεδαίμονα
- Ο Παπουλάκος του Κωστή Μπαστιά στην περιοχή μας
- Αίτηση Δημητρίου Γ. Δημητρακάκη δι' εαυτόν και ως αντιπροσώπου των συνεταίρων του, περί παραχωρήσεως γης προς εκμετάλλευσιν
- Στο κυνήγι του χρυσού- Ηχώ του Ταϋγέτου 1873
- Υπήρχε το Χρυσόμαλλον δέρας;
- Η ομοσπονδία των κοινοτήτων της Επάνω Ρίζας του Ταϋγέτου το 18ο αιώνα
