Γράφει η Άβα Μπουλούμπαση

Η έναρξη μιας ακόμη προεκλογικής περιόδου, που δεν προοιωνίζει μεγάλες και ουσιαστικές αλλαγές, τουλάχιστον ως προς τα κεντρικά επίδικα, αναδεικνύει ένα μεγάλο έλλειμμα συνολικά της ελληνικής, αλλά και της τοπικής μας κοινωνίας: την έλλειψη δημόσιου “χώρου” ελεύθερου διαλόγου των πολιτών(συμπεριλαμβάνοντας σε αυτούς όσους-ες ζούν και εργάζονται στη χώρα μας).

Στο τεύχος 47 (Ιανουαρίου-Μαρτίου 2020) του ΠΟΛΥΔΕΥΚΗ, σελίδες 16-17, δημοσιεύτηκε το άρθρο που μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Μέχρι σήμερα, τέλη Ιουλίου, η αντίδραση (θετική ή αρνητική) φορέων ή ανθρώπων ήταν ανύπαρκτη.

Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Πλινίου (Historia naturalis13.21), η περγαμηνή οφείλει την κατασκευή της στην προσωρινή διακοπή εισαγωγής τού παπύρου από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου τον 2ο αιώνα π.Χ. λόγω σχετικής απαγόρευσης από τον Πτολεμαίο Επιφανή (205-182π.Χ.).

Μία από τις βασικότερες, έμμεσες, λειτουργίες των ΜΜΕ, και ειδικότερα των εντύπων, είναι η επίδραση που ασκούν στη διαμόρφωση της γλώσσας που μιλιέται και γράφεται.

Άγις Θέρος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Σπύρου Θεοδωρόπουλου) γεννήθηκε στη Σπάρτη. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και άσκησε τη δηκηγορία. Ασχολήθηκε επίσης με τη μαχόμενη δημοσιογραφία, εξέδωσε τις εφημερίδες Λαός (1908-1909 και 1914-1915), Λακεδαίμων (1909-1910) και Εφημερίς των εργατών (1912). Εξελέγη βουλευτής το 1910 (οπότε και ίδρυσε το Εργατικό Κέντρο), το 1912 και το 1923, ενώ υπήρξε εισηγητής νομοσχεδίων υπέρ της εργατικής τάξης και φυλακίστηκε καθώς συνυπέγραψε το δημοκρατικό μανιφέστο του 1922.