Στο τεύχος 47 (Ιανουαρίου-Μαρτίου 2020) του ΠΟΛΥΔΕΥΚΗ, σελίδες 16-17, δημοσιεύτηκε το άρθρο που μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Μέχρι σήμερα, τέλη Ιουλίου, η αντίδραση (θετική ή αρνητική) φορέων ή ανθρώπων ήταν ανύπαρκτη.

Η εξήγηση για  την ανυπαρξία όποιας αντίδρασης μπορεί, πιθανόν, να ερμηνευτεί με διάφορους τρόπους. Όμως, κατά την άποψη του γράφοντος, η προφανέστερη ερμηνεία του φαινομένου πρέπει να αποδοθεί στο, ας το πούμε, «σύνδρομο των καλών προσκόπων».

Και εξηγούμαι: Όπως είναι γνωστό οι πρόσκοποι καλούνται να κάνουν κάθε μέρα μια καλή πράξη. Έτσι όταν ο ομαδάρχης μιας μικρής ομάδας ρώτησε τα πιτσιρίκια να του περιγράψουν την καλή πράξη της μιας μέρας τους έλαβε την απάντηση από το πρώτο παιδί πως βοήθησε μια κυρία να περάσει έναν πολυσύχναστο δρόμο. Ο μικρός εισέπραξε βέβαια την επιδοκιμασία του ομαδάρχη του. Το δεύτερο παιδί απάντησε πως βοήθησε τον φίλο του στην προσπάθειά του. Ανταμείφθηκε κι αυτό από ένα μπράβο, λίγο συγκρατημένο τώρα. Όταν όμως και το τρίτο και το τέταρτο παιδί έδωσαν την ίδια απάντηση ο ομαδάρχης απόρησε: «Καλά ρε παιδιά, χρειαζόταν και οι τέσσερίς σας να βοηθήσετε την κυρία; Ήταν τόσο πολύ ανήμπορη;». Η απάντηση των καλών προσκόπων τον άφησε άναυδο: «Όχι κύριε, αλλά δεν ήθελε να περάσει απέναντι».
Ύστερα απ’ αυτό απαγορεύτηκε στους «καλούς προσκόπους» να παρέχουν τη συνδρομή τους στους «ανήμπορους».
Δ.Π.