Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ιδρύθηκε το 1952, και είναι ένα από τα επτά θεσμικά όργανα της ΕΕ. Ερμηνεύει το δίκαιο της ΕΕ ώστε να εξασφαλίζει την ομοιόμορφη εφαρμογή του σε όλα τα κράτη μέλη, και διευθετεί νομικές διαφορές ανάμεσα στις εθνικές κυβερνήσεις και τα όργανα της ΕΕ.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορούν επίσης να προσφύγουν σε αυτό ιδιώτες, επιχειρήσεις ή οργανισμοί, εάν θεωρούν, ότι έχουν υποστεί ζημία εξαιτίας δράσης ή αδράνειας ενός οργάνου της ΕΕ ή του προσωπικού της.

Σε ολόκληρη τη γη ζουν μέχρι σήμερα διασκορπισμένοι εκατομμύρια Έλληνες, και μεταξύ των χωρών με σημαντική παρουσία Ελλήνων μεταναστών είναι η Αργεντινή, χώρα την οποία είχα την τύχη να επισκεφτώ αρκετές φορές.

Μερικές σκέψεις για το θλιβερό γεγονός της Πέμπτης 14 Μαρτίου.

Τα γεγονότα: Ο Χ. βρέθηκε νεκρός το πρωί της Πέμπτης. Ως το επόμενο Σάββατο, δηλαδή για πάνω από 48 ώρες, η εκκλησία στην Καστανιά δεν αντέδρασε.

Κατά τη διάρκεια αυτού του 48ωρου η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, είτε Καστανιωτών είτε και από άλλα κοντινά χωριά σχολίαζε αρνητικά το γεγονός.

(Άβα Μπουλούμπαση, σε μεταπτ. για τη ΔΗΜΟΣΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ, επιβλ.καθ.Πολυμέρης Βόγλης)

Στη διαδικασία μετατροπής της μνήμης σε ιστορία, συναντώνται, συχνά συγκρουσιακά, η συλλογική μνήμη (ως βιωμένη εμπειρία) με την επίσημη μνήμη (ως “διαδικασία (ανά) κατασκευής του παρελθόντος”) με βάση τις ανάγκες της ιστορικοπολιτικής συγκυρίας”(1) .

Γράφει η Άβα Μπουλούμπαση

   Το ‘δεν ξέρω’, ‘δεν είμαι βέβαιος’, ‘προτείνω’ κτλ. δεν δείχνει την αδυναμία ενός μελετητή, αλλά την ερευνητική του εντιμότητα. Βάλτερ Πούχνερ

     Σε σημείωμα της Επιτρ. Διαχείρισης της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Καστορείου τον Ιανουάριο του 2019 γράφαμε για την προσπάθειά μας, από το μακρινό 1985, να ξαναζωντανέψουμε την παλιά Μουτζουροδευτέρα του χωριού και την απεύθυνσή μας στους παλαιότερους για να ξαναβρούμε το νήμα με το -προσωρινά- παραμελημένο παρελθόν.