Στο τεύχος 47 (Ιανουαρίου-Μαρτίου 2020) του ΠΟΛΥΔΕΥΚΗ, σελίδες 16-17, δημοσιεύτηκε το άρθρο που μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Μέχρι σήμερα, τέλη Ιουλίου, η αντίδραση (θετική ή αρνητική) φορέων ή ανθρώπων ήταν ανύπαρκτη.
Η εξήγηση για  την ανυπαρξία όποιας αντίδρασης μπορεί, πιθανόν, να ερμηνευτεί με διάφορους τρόπους. Όμως, κατά την άποψη του γράφοντος, η προφανέστερη ερμηνεία του φαινομένου πρέπει να αποδοθεί στο, ας το πούμε, «σύνδρομο των καλών προσκόπων».

Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Πλινίου (Historia naturalis13.21), η περγαμηνή οφείλει την κατασκευή της στην προσωρινή διακοπή εισαγωγής τού παπύρου από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου τον 2ο αιώνα π.Χ. λόγω σχετικής απαγόρευσης από τον Πτολεμαίο Επιφανή (205-182π.Χ.).
Η εξάρτηση από την Αίγυπτο ως αποκλειστική πηγή εισαγωγής τού παπύρου φέρεται να οδήγησε τον ηγεμόνα τής Περγάμου Ευμένη (μάλλον τον Ευμένη Β ́, έτη βασιλείας 197-160 π.Χ.) στην απόφαση να προωθήσει την παραγωγή περγαμηνής ως υποκατάστατο του παπύρου.

Μία από τις βασικότερες, έμμεσες, λειτουργίες των ΜΜΕ, και ειδικότερα των εντύπων, είναι η επίδραση που ασκούν στη διαμόρφωση της γλώσσας που μιλιέται και γράφεται.

Το γλωσσικό αισθητήριο του ατόμου διαμορφώνεται βέβαια κατά τη νηπιακή και παιδική ηλικία, κυρίως από την οικογένεια και το πρωτοβάθμιο σχολείο, όμως εμπλουτίζεται, τροποποιείται, και καλλιεργείται στη συνέχεια τόσο από την παρεχόμενη εκπαίδευση όσο και από το γλωσσικό περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσεται.

Δημοσιεύουμε άρθρο της Βαρβάρας Κεμερίδου, από το 2014, που αναφέρεται σε μια εφημερίδα του χωριού, ΤΟ ΚΑΣΤΟΡΕΙΟΝ, που κυκλοφορούσε στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Διευθυντής φέρεται ο Παν. Μπολιανίτης, πιθανότατα όμως ήταν έργο του Δημήτρη Κακαφλίκα:

Τούτες τις μέρες έπεσε στα χέρια μου η εφημερίδα «ΚΑΣΤΟΡΕΙΟΝ», Μηνιαίον Δημοσιογραφικόν Όργανον της Βορείου Λακεδαίμονος. Έτος 2^ον, Αριθμός Φύλλου 7, Ιούνιος 1963. Διευθυντής: Παναγιώτης Μπολιανίτης.

Η σειρά κειμένων που θα ακολουθήσει στην ενότητα αυτή δεν έχει μεγαλεπήβολους στόχους. Δεν θα ακολουθήσουμε κάποια χρονολογική σειρά στα κείμενά μας και βασικός σκοπός είναι η ανάδειξη πηγών και πληροφοριών που έχουν περιέλθει στη γνώση του γραφιά τους.

Έτσι από την αρχή πρέπει να ξεκαθαριστεί πως το παρόν είναι ένα προσχέδιο. Ή μάλλον, για να αντιγράψουμε και έναν μεγάλο της παγκόσμιας λογοτεχνίας, το προσχέδιο ενός προσχεδίου: Δεν έχουμε ούτε το χρόνο αλλά ούτε και τις ειδικές γνώσεις και δυνατότητες για μια ολοκληρωμένη, έστω και συνοπτική, ιστορική καταγραφή της περιοχής μας.