Κάθε φορά που ερχόμουν για επίσκεψη στο χωριό της γιαγιάς μου δεν θα ήταν λίγες οι φορές που άκουγα το καθιερωμένο «τίνος είσαι εσύ;». Και κάθε φορά έδινα την ίδια απάντηση που φαινόταν να κάλυπτε σε ένα βαθμό τις ανάγκες της ερώτησης: «Είμαι το εγγόνι της κυρά Μαρίκας Λιναρδάκη». Με το «α» ένιωθα ήδη πως είχα ενταχθεί, πως είχα γίνει ένα με τις μυρωδιές, τους ήχους του τόπου και με τις ανάσες των κατοίκων του. Κουβαλάω αυτή την αίσθηση μαζί μου έως και σήμερα, παρόλες τις μετέπειτα πιο αραιές επισκέψεις. Αυτός ήταν και ο λόγος που άρχισα να μελετώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την τοπική ιστορία και ίσως το έναυσμα για να ανατρέξω στις ρίζες μου και να μιλήσω για τη λάκαινα γιαγιά μου.
Προς τους κατοίκους του προσφυγικού χωριού Λιβερά της Σπάρτης.
Ο χωροφύλακας από τη Λακωνία που έγινε το πιο διάσημο ψαλίδι της Βοστώνης και από τα χέρια του έχουν περάσει για haircut οι μεγαλύτερες προσωπικότητες του πλανήτη -από τον Ομπάμα μέχρι τον Δουκάκη- καθώς και Ελληνες πρωθυπουργοί, όπως ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Κώστας Καραμανλής, μιλάει αποκλειστικά στην «Espresso» για την ιστορία της ζωής του και πώς από το χωριό του, τον Λογκανίκο, βρέθηκε στη Harvard Square.
Ο Γιώργος Παπαλυμπέρης γεννήθηκε το 1935 σε μια πλαγιά του Ταϋγέτου, στο χωριό Λογκανίκος της Λακωνίας. Σε νεαρή ηλικία επέλεξε να γίνει χωροφύλακας και αργότερα να μεταταχθεί στο Τμήμα Ασφαλείας της Κηφισιάς, στην Αθήνα.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα είδος οδοιπορικού στο κινηματογραφικό τοπίο των αρχών του 20 αιώνα στην Ελλάδα. Προσπαθεί να καταγράψει την πρώτη φορά που οι άνθρωποι είδαν κινηματογράφο σε πόλεις και χωριά. Σίγουρα είναι ελλιπές. Περιμένουμε πληροφορίες για τη συμπλήρωσή του για μέρη που η πρώτη κινηματογραφική προβολή δεν εντοπίστηκε ακόμα.
1) Ναΐσκος τα "εισόδια της θεοτόκου" εντός σπηλαίου επί απορρώγος βράχου του ταύγέτου κειμένου και προς βορράν αποβλέποντος το στόμιον του σπηλαίου φράσσεται δια τοιχοδομής κοινής επί της οποίας υπάρχει μετρία θύρα εις ην ανέρχεται τις δι' ελικοειδούς κλίμακος λιθίνης αριθμούσης είκοσιν και πέντε βαθμίδας. Ουδεμία εικών αρχαία υπάρχει ουδέ επιγραφή τις δηλούσα το έτος της κτίσεως του Ναΐσκου τούτου. Κατά παράδοση όμως η κτίσις αυτού ανάγεται εις τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους της λακωνίας ήτοι κατά τον έκτον και έβδομον αιώνα μετά Χριστού κείται προς νότον της Καστανιάς περί τα δέκα λεπτά ταύτης απέχων.
