Στο τ. 31 του Πολυδεύκη, στη σελ. 2 «Ο Καστανιώτης» έθεσε έναν προβληματισμό για το ιστορικό γεγονός με την ελπίδα να αναζητηθούν ιστορικές πηγές και καταγεγραμμένες παραδόσεις.
Αν κρίνουμε από σχετικό άρθρο του λαογράφου Δημ. Καλλιάνη στα «Λακωνικά» με τίτλο «Μπραήμης πέρασε…» πιθανότατα πρόκειται για προφορική παράδοση που έφτασε ως τις μέρες μας.

Από την αξιόλογη περιοδική έκδοση του Μ.Ι. Θεοδωρόπουλου, «Σπαρτιατικό Ημερολόγιο», που, εξ όσων γνωρίζουμε, κυκλοφόρησε οκτώ τόμους, από το 1900 έως και το 1909, αντιγράφουμε αφιέρωμα στον Καστανιώτη πολιτικό και στρατιωτικό Αναγνώστη Τζωρτζάκη:

Η πρώτη Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας έγινε το 1828 από τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια με το Ι' ψήφισμα της 13ης Απριλίου 1828. Ορίστηκαν δεκατρία θέματα ή τμήματα ή επιτροπίες με επιμέρους επαρχίες και έκτακτους επιτρόπους για κάθε ένα.
Η διοικητική αυτή διαίρεση διατηρήθηκε μέχρι το 1833, όταν η Αντιβασιλεία άλλαξε τη διοικητική διαίρεση και εφάρμοσε την Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας του 1833 με τη δημιουργία δέκα νομαρχιών και 42 επαρχιών και επιμέρους δήμων.

Ο κύριος σκοπός των Γενικών Αρχείων του Κράτους – Αρχεία Ν. Λακωνίας είναι η εποπτεία, διάσωση, συγκέντρωση, ταξινόμηση και ευρετηρίαση του αρχειακού υλικού του Νομού Λακωνίας, καθώς και η διάθεση και η με ποικίλους τρόπους αξιοποίηση όλου του αρχειακού πλούτου. Υπηρετώντας το χώρο αυτό, συχνά βρέθηκα κατά τη διάρκεια της ταξινόμησης αρχειακού υλικού, ενώπιον εγγράφων, τα οποία παρουσιάζουν ιδιαίτερο κοινωνικό ενδιαφέρον, καθώς το περιεχόμενό τους έχει σχέση με την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των απλών ανθρώπων της καθημερινότητας.

Η γνώση μας για τα οθωμανικά σχολεία της Πελοποννήσου, εκτός από τις αρχειακές πηγές,  στηρίζεται επιπλέον στις μαρτυρίες των χρονικών και στις ταξιδιωτικές περιγραφές.  Σ’ αυτές, εκτός από το Seyahat-nâme (Οδοιπορικό) του Evliya Çelebi (Εβλιγιά Τσελεμπή), δε βρίσκει κανείς και  πάρα πολλές πληροφορίες. Γι’ αυτό το έργο του Evliya Çelebi (Evliya Çelebi, 1928) αποτελεί την βασική πηγή για την καταγραφή των οθωμανικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς μας παρέχει πλήθος πληροφοριών για την ιστορία των τόπων που περιγράφονται. Ωστόσο, πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός, καθώς έχει εξακριβωθεί (Δημητριάδης, 1973) ότι πολλές φορές οι πληροφορίες που μας παρέχει είναι ανακριβείς ή χαρακτηρίζονται από υπερβολή, ιδιαίτερα όταν γίνεται αναφορά σε αριθμητικά δεδομένα.