Η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 830 ευρώ είναι ανεπαρκής και σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στον θεσμικό του στόχο, που είναι να διασφαλίζει ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης στους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Μπορεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να αυτοθαυμάζεται συγκρινόμενη με τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ – σιγά το κατόρθωμα – αλλά η πραγματικότητα είναι δυστοπική για τους εργαζόμενους:

Οι Έλληνες δουλεύουν περισσότερο από όλους τους Ευρωπαίους, αλλά είναι προτελευταίοι σε αγοραστική δύναμη ξεπερνώντας μόνο τους Βούλγαρους.

Η Ελλάδα είναι ουραγός στις ποιοτικές θέσεις εργασίας, ενώ καταγράφεται 1 νεκρός ανά δύο ημέρες από εργατικά ατυχήματα.

Η ψαλίδα ανάμεσα στους μισθούς και τα κέρδη συνεχώς διευρύνεται σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Το μερίδιο των μισθών στην Ελλάδα είναι το δεύτερο χαμηλότερο στην ΕΕ, ενώ το μερίδιο των κερδών είναι το τρίτο υψηλότερο ανάμεσα στα κράτη μέλη.

Το κόστος στέγασης είναι το υψηλότερο στην Ε.Ε. ενώ η σωρευτική αύξηση των ενοικίων για το χρονικό διάστημα 2018-2022 φτάνει το 42,1%.

Έχουμε τις δεύτερες υψηλότερες ιδιωτικές δαπάνες υγείας πανευρωπαϊκά.

Είμαστε ουραγός στην ΕΕ στο ποσοστό κάλυψης των εργαζομένων από συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. ο κατώτατος μισθός δεν καθορίζεται «άνωθεν» αλλά από τους κοινωνικούς εταίρους.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να ελπίζουν από την πολιτικά, ηθικά και θεσμικά χρεοκοπημένη κυβέρνηση της ΝΔ. Μια κυβέρνηση – τροχονόμο συμφερόντων και διευθετήσεων υπέρ ολίγων και ισχυρών.