Δημοσιεύουμε άρθρο της Βαρβάρας Κεμερίδου, από το 2014, που αναφέρεται σε μια εφημερίδα του χωριού, ΤΟ ΚΑΣΤΟΡΕΙΟΝ, που κυκλοφορούσε στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Διευθυντής φέρεται ο Παν. Μπολιανίτης, πιθανότατα όμως ήταν έργο του Δημήτρη Κακαφλίκα:
Τούτες τις μέρες έπεσε στα χέρια μου η εφημερίδα «ΚΑΣΤΟΡΕΙΟΝ», Μηνιαίον Δημοσιογραφικόν Όργανον της Βορείου Λακεδαίμονος. Έτος 2ον, Αριθμός Φύλλου 7, Ιούνιος 1963. Διευθυντής: Παναγιώτης Μπολιανίτης.
Στις σελίδες της αλίευσα ειδήσεις- κάποιες από αυτές με διαχρονική επικαιρότητα. Μία είδηση αφορά στην εορτή του μοναστηρίου της Ζωοδόχου Πηγής. «Το μόνον δυσάρεστον της ημέρας ήτο μία ίσως ατυχής έκφρασις του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κυπριανού. Ούτος ομιλών δια την οικονομικήν κατάστασιν του Μοναστηρίου, εθεώρησεν υπευθύνους τους συμπαθεστάτους εις όλους μας πρόσφυγας εις τους οποίους ως γνωστόν διενεμήθη η μοναστηριακή περιουσία, όταν ούτοι κατατρεγμένοι, καταστρεμμένοι και ρημαγμένοι κυριολεκτικά από την λαίλαπα της Μικρασιατικής Καταστροφής, ήλθαν εδώ εις την πραγματική τους πατρίδα να επιζήσουν…» Συνεχίζει ο συντάκτης με την περιγραφή μιας φωτογραφίας. «Το υπαίθριον οινοπωλείον του συμπαθούς και γνωστοτάτου συμπολίτου μας Νικήτα Σμυρνιού, που με τα καραμελικά , το αγνό κρασάκι κ. λ. π, προσφέρει την αναψυχή σε μικρούς και μεγάλους. Στο δένδρο η ιδιόρρυθμη επιγραφή: Ο Γκίτας απ’ τα πέρυσι».
Στη στήλη, Πορτραίτα παλαιών Καστανιωτών, ο Μ. Καστορίτης παρουσιάζει τον κυρ- Γιάννη τον Κουντά. «Ο κυρ- Γιάννης ο Κουντάς-Κοντόπουλος ήτανε μια προσωπικότης του χωριού μας. Έτσι τον είδανε οι γονείς μας σ’ αυτό το ύψος της εκτίμησης τον εφτάσαμε κι εμείς οι νεώτεροι. Όλα του τα χρόνια (πέθανε σε βαθειά και ωραία γεράματα) τα έζησε κοντά μας, στη γειτονιά και το χωριό μας. Πρέπει αυτός ο ξεχωριστός Καστανιώτης, ν’ αγάπησε πολύ την ομορφιά της ζωής, γιατί η περιβολή του –κατάλευκη, ακριβή φουστανέλα- έδειχνε όλη την ποιότητα της φιλαρέσκειας και της ευπροσηγορίας του, δηλαδή της κοσμικότητας, σύμφωνα με την αντίληψη των ανθρώπων της παλαιότερης εποχής. Σοβαρός, μετρημένος στα λόγια του, αργός και περήφανος στο περπάτημα, σεβαστός και καλόγνωμος, στόλιζε με τον γραφικό και ξεδιαλεγμένο τύπο του, την ζωή του χωριού μας. Δεινός καπνιστής, καθόταν ήσυχος και σκεφτικός στο ωραίο μπαλκόνι του αρχοντικού του κι έβλεπε τη νέα εποχή με τη στόχαση τη δική του. Τις σκέψεις του και ίσως το μεγάλο του πόνο από το χάσιμο του πρώτου παιδιού του, του Παναγιώτη, τις αλάφρωνε με το αργό παίξιμο του κομπολογιού του και με τα πληθωρικά τιτιβίσματα των σπουργιτιών που κύκλωναν το σπίτι του και με το μακρύ αγνάντεμα που έκανε του τοπίου. Η κατάλευκη γενειάδα του-διακοσμητικό στοιχείο της μορφής του- και το ακριβό φέσι που φορούσε, του έδιναν πάλι μια ιδιαίτερη χάρη πάνω στη γραμμή της ωραίας περιβολής του, που έλαμπε από καθαριότητα. Άρχοντας σ’ όλα, έδινε πάντοτε τις καλές του συμβουλές στους συγχωριανούς του κι όλοι θαύμαζαν τον μυαλωμένο κυρ-Γιάννη. Είχε ασχοληθεί με τα δικαστήρια-χρημάτισε, νομίζω, και δικολάβος- και σημείωσε λαμπρή επίδοση στο επάγγελμά του. Γι αυτά του τα προσόντα και την περιουσιακή του κατάσταση τον ζήλεψε και τον έκανε γαμπρό του ο Χρήστος ο γιατρός ο Βραχιώτης. Ο κυρ-Γιάννης μας άφησε και κάτι άλλο που πρέπει να το εκτιμήσουμε: την προκοπή του και τον έρωτά του με τα μελίσσια. Ήτανε από τους πρώτους νοικοκυραίους της Καστανιάς και άριστος μελισσουργός. Γνωστό είναι το βιος του, πολλές οι ελιές που είχε και το μελισσομάντρι του-τα μελίσσια του Κουντά, όπως τα λένε και τώρα στον Κοκκινόβραχο. Το χωριό μας είχε να το κάνει για τα πολλά γεννήματα ελιές που μάζευε και όλοι τον θαύμαζαν γι αυτό. Ο κυρ-Γιάννης είχε κι ωραίο κήπο με πορτοκαλιές και ροδιές και κληματαριές. Έβγαζε στην αγορά τα καλύτερα κοφίνια με κηπευτικά. Μετρημένος και σοβαρός καθώς είπαμε, είχε τις δικές του σχέσεις και φιλίες. Σύχναζε πάντοτε στους Κραμποβιταίους κι εκεί έλεγε τις σκέψεις του. Ας μας συγχωρήσει ο κυρ-Γιάννης, αν καμιά φορά του πετροβολούσαμε τις πορτοκαλιές για να ρίξουμε κανένα άγουρο ακόμη πορτοκάλι…»
Β. Κεμερίδου
Προσθέτουμε και σχόλιο της Βίλλης Κακαφλίκα που αναρτήθηκε στο Facebook σχετικά με το άρθρο:
