- Κατηγορία: Μαρτυρίες
Γεννήθηκα το 1915 στο χωριό Καστρί-Καστορείου Σπάρτης, από φτωχούς γεωργούς γονείς. Μεγάλωσα κοντά τους κάτω από πολλές και ποικίλες δυσκολίες κι ανέχειες της καθημερινής ζωής, ώσπου έγινα 21 χρόνων.
Το 1936 τον Οκτώβρη με κάλεσαν να υπερετήσω τη στρατιωτική μου θετία. Παρουσιάστηκα στο ενδέκατο Συν/γμαΠεζικού Τρίπολης, σε λόχο βαθμοφόρων. μετά από εξάμηνη εκεί εκπαίδευση αποσπάστηκα στα Βουλγαρικά σύνορα και από εκεί πήρα το στρατιωτικό μου απολυτήριο. στις αρχές της στρατιωτικής μου θετίας μεταξύ των άλλων που διδάχθηκα, διδάχθηκα, πως, αν τύχει, να υπερασπίζουμαι την Πατρίδα από όποιον αναίτια ήθελε καταχτήσει αυτή.
Γράφει ο Παναγιώτης Ξιάρχος
Κατά τα έτη 1923-24 ήλθαν στο Καστρί 216 Πόντιοι πρόσφυγες, και ίδρυσαν εδώ το συνοικισμό Νέα Λιβερά. Λόγω της σκληρής δουλειάς και του σχετικά μικρού αριθμού Ποντίων δεν υπήρχε οργανωμένη πνευματική κίνηση στίς τάξεις των προσφύγγων, με αποτέλεσμα να ξεχαστεί σχεδόν ή ποντιακή γλώσσα και η πνευματική κληρονομιά (τραγούδια, παραμύθια, μοιρολόγια κ.τ.λ.).
Τότε οι αντάρτες βγάναν φυλάκιο από μακριά να βλέπουν τι γίνεται. Είδανε ότι έρχονται Γερμανοί και ειδοποίησαν με τα ντουφέκια τον κόσμο. Ειδοποίησαν οι δικοί μας οι αντάρτες ότι έρχονται Γερμανοί και το βάλαμε στα πόδια. Είχαμε φοβηθεί. Φτάσαμε στον Κουρεμένο. Εμείς οι νέοι προ παντός. Μείναμε εκεί μέχρι που μάθαμε ότι φύγανε οι Γερμανοί. Εκεί μας φιλοξενήσανε σε ένα καλύβι, μας είχανε τσιτώσει τα παπούτσια και ήμασταν ξυπόλητοι με τα παπούτσια στο χέρι σ' εκείνο το βουνό κοντά στο Παρδάλι.
