Συνεχώς ερευνούσα τα Αρχεία της επαναστάσεως του '21, για να επισημάνω τη μαχητική προσφορά στο κίνημα, ενός ιερέα του χωριού μας, του μακαριστού Νικολάου Παπαγεωργίου. Ήταν γαμβρός του οπλαρχηγού του Καστριού Γ. Δημητρακόπουλου - Δημητρακάκη και όπως δείχνει και το επίθετό του, γιός ιερέα, του Γεωργίου, αγνώστου σε μας επιθέτου.
Ο ιερέας αυτός, όπως είναι γνωστό, διεδραμάτισε έναν πολύ σπουδαίο ρόλο στα Όρλωφικά, με πολλή διπλωματικότητα και ιδιοφυΐα.
Έπεισε τους οπλαρχηγούς να ελευθερώσουν τους τούρκους επισήμους αιχμαλώτους πού είχαν οδηγήσει στην Καστανιά, και επέδειξε ανωτερότητα καί ευγένεια προς αυτούς, ρίπτοντας νερό να πλυθούν. Οι Ρώσοι στρατιώτες είχαν εγκαταλείψει τα πεδία μαχών και ήταν ανωφελής κάθε έχθρική προς τους τούρκους του Μυστρά, ένέργεια των επαναστατών. Αρκετή ήταν η περιπέτεια που είχε υποκινήσει η φιλόδοξη τσαρίνα της Ρωσίας Αικατερίνη η Β'. Ονειρευόταν να έπανασυστήσει το Βυζάντιο αλλά με Ρώσο ηγεμόνα...
Δυστυχώς δεν βρήκα τον ατομικό φάκελλό του γιατί φαίνεται δεν άφησε άπογόνους ή δεν ενδιαφέρθηκε και ο ίδιος, για την υστεροφημία του. Ούτε επεδίωξε να λάβει αποζημίωση σε κτήματα. Το όνομά του όμως περιλαμβάνεται στο «Μητρώον των κατά τον Ιερόν Αγώνα Στρατιωτών», ως απλός στρατιώτης, καί φέρει τον αριθμό 6205.
Ας μνημονεύεται επάξια, το όνομά του, για όσες υπηρεσίες στο έθνος και στον τόπο μας, προσέφερε ο αγωνιστής αυτός ιερέας του χωριού μας.
Δ. ΚΑΛΛΙΑΝΗΣ 1980
