Υπάρχουν και στη Λακωνία χωριά που το όνομά τους το οφείλουν σε κάποιο δέντρο, Καστανιά, Γκοριτσά, Πλατάνα, Απιδιά κ.ά. Κάποιο ριζιμιό δέντρο που κυριαρχούσε στην περιοχή, έδωσε το όνομά του και στα λίγα σπίτια-καλύβια στην αρχή που χτίστηκαν εκεί. Έτσι είχαμε και Καστανιά χωριό, την Κάτω και την Απάνω στο βουνό. Μια ψηλή και με χοντρό κορμό καστανιά φαίνεται πως ήταν ο ανάδοχος του χωριού μας. Προηγούμενα δεν υπήρχε χωριό με το όνομα αυτό. Είχαμε στα Βυζαντινά χρόνια τη Χώρα (Παλιόχωρα) και τα Μεσονήσια που αργότερα αποτέλεσαν το Καστρίτζι από το κάστρο που είχε χτιστεί στην πλαγιά του Ταΰγετου.
Με το χωριό Καστανιά μεγαλώσαμε και με την Καστανιά τη γενέτειρά μας αναπνέουμε ακόμη και ας λέγεται Καστόρειον.
Η φιλοπατρία όλων είναι αφιερωμένη στο χωριό μας αυτό και οι ξενιτεμένοι ζουν με το όραμά του. Η φτώχεια και η δυστυχία έκανε πολλούς Καστανιώτες να ξενιτευτούν τα παλαιότερα χρόνια στην Αμερική και τα τελευταία στην Αυστραλία και τον Καναδά. Πολλοί ευδοκίμησαν στις μακρινές αυτές χώρες και στη σκέψη τους βρισκόταν πάντοτε και η γενέτειρα, το χωριό τους. Τα πρώτα χρόνια της ξενιτιάς πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο, ήταν πολύ δύσκολα, γι' αυτό και δεν έμεναν στα ξένα. πολλοί έκαναν δεύτερο και τρίτο ταξίδι και μόνο τα παιδιά τους ρίζωσαν στην ξενιτιά. Τώρα οι ξενιτεμένοι μας αποτελούντην τρίτη γενά και μάλλον απόχτησαν με την εργασία τους σταθερή οικονομική κατάσταση.
Όλεςόμως οι γενιές των ξενιτεμένων μας και από τα λίγα χρήματα που κέρδιζαν βοηθούσαν το χωριό μας στις μεγάλες του ανάγκες κυρίως για υδραγωγείο, σχολεία και εκκλησίες. Η μεγάλη προσπάθεια έγινε για να γίνει το υδραγωγείο και το Γυμνάσιο. Στην Αμερική είχε οργανωθεί τοπικός σύλλογος και πολλοί κινήθηκαν για τη συγκέντρωση χρημάτων. Το Γυμνάσιο είναι απόχτημα της οργανωμένης αυτής φιλοπατρίας των ξενιτεμένων μας. Αλλά η φιλοπατρία τους εκδηλώθηκε και με τις πολεμικές δοκιμασίες της πατρίδας μας. Σχεδόν όλοι οι ξενιτεμένοι κατάφτασαν στην Ελλάδα για να πάρουν τα όπλα και να υπερασπιστούν την πατρώα γη στη δοκιμασία των συρράξεων με τους Βουλγάρους και τους Τούρκους στον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο.
Οι πρώτοι ξενιτεμένοι Καστανιώτες δούλεψαν στην Αμερική σκαφτιάδες και απλοί εργάτες στα διάφορα εργοστάσια. Δεν είχαν μεγάλες δυνατότητες αλλά η τρίτη γενιά τώρα ευπορεί, έχουν δικές τους επιχειρήσεις και καταστήματα, είναι επιστήμονες, τεχνικοί, έμποροι, βιομήχανοι και δε ζουν με το ημερομίσθιο των προγόνων τους.
Στα ογδόντα τόσα χρόνια που έχουν περάσει από τον πρώτο Καστανιώτη ξενιτεμένο, πολλές εξελίξεις έχουν σημεωθεί στους συμπατριώτες μας της Αμερικής, Αυστραλίας και Καναδά. Όσο εκείνοι ζουν και θερμαίνονται με τον πατριωτισμό τους,
τόσο κι εμείς τους αγαπούμε και τους σκεφτόμαστε.
Η γέφυρα που μας ενώνει είναι χτισμένη με την πιο ωραία και άδολη αγάπη. Το Καστόρειο έχει επεχταθεί ως τις χώρες αυτές και διαλαλεί την ομορφιά του.
Δ. Καστορείτης
