Το παρελθόν του χωριού μας δεν υπήρξε άγονο. Είχαν γίνει πολλά κοινωφελή έργα. Κυρίως είχε λυθεί το πρόβλημα της υδρεύσεως. Όπως γνωρίζουν οι παλαιότεροι, η ύδρευση από την πηγή του Αγιάννη, τους χειμερινούς μήνες διακόπτονταν λόγω των κατολισθήσεων που γίνονταν στο σημείο που είναι κάτω από τ' αλώνι του Αγιονικόλα, και αποσύρονταν οι ξύλινες κάναλες. Τότε το χωριό υδρευόταν από την χειμερινή πηγή Κούρνιζα, απ' όπου και η ονομασία του χαντακιού που πρόκειται να καλυφθεί τώρα.
Η Κούρνιζα (κρουνός, κρουνίδιον) είχε άφθονο νερό και το θαύμα αυτό απεικονίζεται επάνω στον πέτρινο βράχο που υψώνεται εκεί (Μαυρομάτης), με εγχάρακτη επιγραφή. Είναι ένα από τα θαυμαστά έργα του αείμνηστου δημάρχου Καστορείου, Γ. Π. Θεοφιλοπούλου. Αιωνία η μνήμη αυτού.
Κατά την πορεία του υδραυλικού αύτού έργου που ήταν σκεπασμένο με πλάκες, έρεαν δύο βρύσες. Η μία ήταν κάτω από το σπίτι του Χρ. Αθανασόπουλου ή Γουρνά και η άλλη κάτω από το σπίτι του Δ. Γεώργαρη. Κάποτε όμως μολύνθηκε, από τις διαβρώσεις, ο υδραύλακας και είχαν προκληθεί ασθένειες. Στα μικρά μας χρόνια, είχαμε πιει άπειρες φορές νερό καί από την πηγή αυτή. Ο ίδιος κρουνός έρεε και κατά την βυζαντινή περίοδο, όπου ήκμαζεν η Πολίχνη Χώρα (Παλιόχωρα). Η Κούρνιζα, κατά την Άνοιξη, μεταβάλλεται σε κινητό ωδείο. Περίφημα είναι τ' αηδόνια που φωλιάζουν εκεί καί ύμνούν τη νέα εποχή της άναγεννώμενης φύσεως άπό την «τέφρα» του Χειμώνα. Ποιος θα ηχογραφήσει τώρα, το ασώπαστο τραγούδι των μουσικόπληκτων αηδονιών της Κούρνιζας, τα γλυκόηχα αυτά εναέρια βιολιά.
Ο ίδιος εμπνευσμένος δήμαρχος, μέγας, φυσιολάτρης, και εκλεκτικός στους σχεδιασμούς που πραγματοποιούσε, ενώνοντας την ιδέα του καλού με την πρακτική ωφέλεια, είχε μεταβάλει τον Αγιάννη σε ανθοκήπιο, φυτεύοντας δάφνες, ία και Παναγίτσες, τα μυρίπνοα αυτά άνθη που απολαμβάναμε στα παιδικά μας χρόνια. Είχε τοποθετήσει ακόμη και γλάστρες στην μεγάλη πλατάνα της πηγής αυτής. Με την ίδια αισθητική εργάσθηκε και στις δύο άλλες πηγές, τ' Αϊ-Μάμα και του Πισ' Αγιάννη. Κατασκεύαζε κρουνούς, πέτρινα καθίσματα, φύτευε πλατάνια και δάφνες, οργάνωνε το τοπίο με προσφερόμενες τεχνητές δημιουργίες, κρεμαστές πέτρινες σκάλες, λουτήρες και αναπαυτήρια. Και παντού ευλογούσε το δημιουργό με εγχάραχτες επιγραφές και ιερά.
Του συνεργάτη μας κ. ΔΗΜ. Γ. ΚΑΛΛΙΑΝΗ
Βορειοδημότης - Ιούνιος 1980
Η φωτογραφία είναι από άλμπουμ του 1935 του Γεωργίου Λάττα. Το μικρό αυτό άλμπουμ περιείχε φωτογραφίες της Καστανιάς, του Γεωργιτσίου και της εισόδου της Σπάρτης. Σύντομα οι ενδιαφερόμενοι θα το βρουν στην κατηγορία MULTIMEDIA-GALLERIES του ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ.
