Στο Καστρί Λακωνίας, το χωριό της γιαγιάς μου, η οποία μου έδωσε και τις πληροφορίες και ονομάζεται Χαρίκλεια Σκιαδά και είναι 78 ετών, οι Απόκριες αποτελούσαν αφορμή για χορό και τραγούδι επί δύο ημέρες συνεχώς. Άρχιζαν την Κυριακή το πρωί. Μετά την εκκλησία πήγαιναν στο βουνό για ξύλα όλες οι γυναίκες μαζί. Τα ξύλα θα χρησίμευαν για τη βραδινή φωτιά.
Στο γυρισμό οι νέες κοπέλες μετρούσαν τα ξύλα που είχαν συγκεντρώσει. Αν ο αριθμός ήταν ζυγός η παράδοσις έλεγε ότι θα παντρευόντουσαν εκείνο το χρόνο. Το μεσημέρι της Κυριακής έτρωγαν μακαρόνια σουρτά όπως τα έλεγαν. Το απόγευμα όλο το χωριό συγκεντρωνόταν στο προαύλιο του Αϊ-Γιώργη μιας εκκλησίας και έπαιζαν σομάδες, γουρουνίτσα, ελευθερία, τα αποκριάτικα παιχνίδια. Το βράδυ άναβαν φωτιές που τις πηδούσαν οι νέοι και οι κοπέλες. Την Δευτέρα το πρωί όλοι μουντζουρωνόντουσαν έτρωγαν τα νηστίσιμα φαγητά και χόρευαν στο προαύλιο του Αϊ-Γιώργη. Τα όργανα ήταν τα τούμπανα και οι καραμούζες. Ο χορός και το τραγούδι κρατούσαν όλη την ημέρα και συνεχίζονταν το βράδυ με τις φωτιές μέχρι αργά τη νύχτα.
Χαριτίνη Πελεκάνου
Σημ: Η Χαρίκλεια Σκιαδά, το γένος Αναστασίου Αϊβαλή, είχε γεννηθεί το 1890 στο Καστρί, σε "ξέσκεπο σπίτι", όπως η ίδια θυμόταν, αφού το σπίτι ακόμα χτιζόταν. Η οικογένειά της μόλις είχε έλθει από το Αϊβαλί της Μ. Ασίας. Αργότερα παντρεύτηκε τον Ηλία Σκιαδά, από το Γεωργίτσι και ζήσανε στην Καστανιά. Στη φωτογραφία εικονίζεται η οικογένεια Αϊβαλή στις αρχές του 1900. Η Χαρίκλεια είναι δεξιά στην πάνω σειρά.
